Jędrzejowa nuta nigdy nie zaginie. Pamięci Jędrzeja Cierniaka (1886 – 1942)
Przedstawione na planszach dokumenty, fotografie, prasa obrazują życie i działalność Jędrzeja Cierniaka. Na ekspozycji prezentujemy jego drogę życiową. Wielostronnie uzdolniony artysta ( zdolności muzyczne, literackie, malarskie) już w szkole interesował się folklorem i sztuką ludową. W czasie studiów pracował w Akademickim Kole Towarzystwa Szkoły Ludowej w sekcjach odczytowej i teatru ludowego. Należał do Czytelni Akademickiej im. A. Mickiewicza w Krakowie.
W 1914-1917 służył w Legionach Polskich, po ich rozwiązaniu wyjechał nielegalnie do Warszawy.
W latach 1917-1927 był nauczycielem języka polskiego i łaciny oraz zastępcą dyrektora (tzw. inspektorem) Gimnazjum Wojciecha Górskiego. W tym okresie organizował z młodzieżą szkół średnich pierwsze w Warszawie widowiska teatralne oparte na treściach i motywach polskiego folkloru ludowego, opracował widowiska folklorystyczne wystawiane również za granicą m.in. w 1927r. w Bułgarii i Turcji, w 1928r. na Węgrzech, w Jugosławii i Austrii, a w 1929r. na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu.
W latach 1927-1939 był wizytatorem w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w zakresie oświaty dorosłych ze specjalnością w dziedzinie teatrów ludowych oraz internatowych uniwersytetów ludowych. Związany ze wsią i ruchem ludowym, po zjednoczeniu w 1931r. był członkiem Stronnictwa Ludowego, współpracował z Centralnym Związkiem Młodzieży Wiejskiej, następnie ze Związkiem Młodzieży Wiejskiej RP jako wykładowca licznych kursów dla działaczy młodzieżowych, nauczycieli wiejskich, dla prowadzących zespoły teatru ludowego w środowiskach ich pracy oraz dla instruktorów i działaczy społeczno-teatralnych. Był twórcą koncepcji ustrojowej społecznego ruchu teatralnego w Polsce. Od kwietnia 1929r. inicjator
i organizator Instytutu Teatrów Ludowych w Warszawie, prezes jego Zarządu. Twórca koncepcji artystycznej dorocznych ogólnokrajowych obchodów dożynkowych.
W latach 1923-1939 redaktor miesięcznika „Teatr Ludowy”.
Do końca swego życia utrzymywał bliski kontakt ze wsią rodzinną, współdziałał w budowie domu ludowego, inspirował jego działalność, zorganizował bibliotekę, opiekował się miejscową kapelą ludową.
W okresie okupacji hitlerowskiej od stycznia 1940r. pracował w Szkole Powszechnej w Warszawie na Targówku, członek Komisji Oświaty Stronnictwa Ludowego „Roch”, współtwórca utworzonego w 1940r. konspiracyjnego Ludowego Instytutu Oświaty i Kultury, oraz pierwszy prezes jego Zarządu.
22 kwietnia 1941r. w niewyjaśnionych okoliczności zostaje aresztowany i osadzony na Pawiaku. Stracono go niespodziewanie. Za zabicie dwóch Niemców na ulicach Warszawy, Niemcy zarządzili odwetową akcję represyjną, wówczas wywieziono 100 polskich zakładników i zamordowano ich 2 marca 1942r. Wśród nich był także Jędrzej Cierniak, pochowano go w niewiadomej wspólnej mogile. Władysław Bartoszewski w książce „Warszawski pierścień śmierci” przypuszcza, że egzekucji dokonano na terenie obozu w Treblince.
Wystawa objazdowa, 18 plansz o wym. 100 x 70 cm.
Autorem wystawy jest Karolina Sikora.
