Opis
Warszawa 2013, s. 204 + foto.
Spis treści zawiera:
I. PRZEDMOWA
II. WSTĘP
III. ZAMOJSZCZYZNA
IV. RUCH LUDOWY
V. WRZESIEŃ1939 ROKU
VI. KONSPIRACJA
VII. BATALIONY CHŁOPSKIE
a). Koncepcja walki Batalionów Chłopskich
b). Oddziały specjalne
c). Oddziały partyzanckie
d). Uzbrojenie
e). Koncepcja walki z okupantem w okresie Powstania Zamojskiego
VIII. POWSTANIE ZAMOJSKIE
a). Akcje odwetowe
b). Samoobrona
c). „Wehrwolf”
d). Walki z nacjonalistami ukraińskimi
e). „Sturmwind”
IX. ZAKOŃCZENIE
W dalszej części książki zawarto aneksy czyli: dokumenty, relacje i wykazy władz.
„Polska w latach 1939-1945 poniosła olbrzymie straty ludzkie, a także materialne i nie sposób II wojny światowej i okupacji porównać z kataklizmami oraz najazdami, które nawiedziły polskie ziemie w przeszłości.
Jednym z trzech najważniejszych, utrwalonych w pamięci historycznej współczesnego społeczeństwa symboli martyrologii narodu polskiego z lat II wojny światowej – obok Holokaustu i Powstania Warszawskiego – jest tragedia wysiedlonej ludności Zamojszczyzny. Wydarzenia te dobitnie odzwierciedlają grozę wojny i okupacji oraz dramat i męczeństwo polskich obywateli w latach 1939-1945. Ich rocznice są eksponowane przez różne organizacje i środowiska kombatanckie. Są tez obszernie odnotowywane w mass mediach, chociaż nie zawsze w formie w pełni zgodnej z historyczna prawdą. Podobnie rzecz przedstawia się w edukacji młodego pokolenia.
Z biegiem lat prezentowany przebieg wydarzeń i ich oceny staja się coraz bardziej niejednoznaczne i rozbieżne. Co raz częściej zapomina się o faktycznych sprawcach zbrodni i okrucieństw II wojny światowej, poszukuje innych winowajców, nie pamięta o prawdziwych ofiarach i bohaterach.
Podobnie jak w przypadku Holokaustu i Powstania Warszawskiego, kontrowersje odnoszą się także do walki w obronie Polaków wysiedlanych na Zamojszczyźnie, która przerodziła się w patriotyczny zryw o charakterze regionalnym, lecz również narodowym. W świadomości historycznej zaciera się wiedza o Powstaniu Zamojskim – jego przywódcach i inicjatorach – o chłopach i ludowcach, żołnierzach Batalionów Chłopskich, którzy jako pierwsi wystąpili w obronie Zamojszczyzny przed niemieckimi wysiedleniami. (…)
Powstanie Zamojskie trwało 13 miesięcy – od 27 listopada 1942 r. do końca grudnia 1943 r. (…)
W obronie Zamojszczyzny obok Batalionów Chłopskich walczyli żołnierze Armii Krajowej, oddziały Gwardii Ludowej, Armii Ludowej, a także partyzanci radzieccy. Z upływem czasu żołnierze polskiego ruchu oporu uzyskali przewagę nad okupantem. Niemcy zepchnięci zostali do działań defensywnych i tracili pełna kontrolę nad Zamojszczyzną. Powstanie dobiegało końca, ale walka o niepodległość nie została zakończona. Walki na Zamojszczyźnie trwały do czerwca 1944 r. i pochłonęły wiele ofiar po obu stronach. W obronie ziemi zamojskiej poległo 3294 żołnierzy BCh.”
