Opis
Warszawa 2014, s. 314.
„Dość łatwo dojść do wniosku, że Ameryka Łacińska płynnie przeszła od hiszpańskiej formalnej zależności do północnoamerykańskiej mniej lub bardziej bezpośredniej dominacji. Często zapomina się, że w tzw. długim wieku XIX głównym mocarstwem światowym była Wielka Brytania, która realizowała swoje interesy bądź to na drodze ustanawiania kolonialnych zależności, bądź to poprzez swoje wpływy. Z tym drugim przypadkiem mamy do czynienia w Ameryce Łacińskiej, co zyskało miano nieformalnego imperium, czerpiącego swoją siłę nie z militarnej siły i politycznego podporządkowania, ale z trudno uchwytnych zależności handlowych, gospodarczych, ideologicznych i kulturowych. George Canning, mówiąc w 1824 roku: „Hiszpańska Ameryka jest wolna i jeśli źle nie pokierujemy naszych spraw, to jest ona angielska”, nie miał na myśli niejako wchodzenia w buty Hiszpanii i narzucenia nowym republikom kolonialnego jarzma, lecz związanie ich z Wielką Brytanią handlem i kapitałem. Niniejsza praca jest próbą przyjrzenia się, na ile ów zamysł zakończył się sukcesem.”
Książka składa się z ze wstępu, zakończenia oraz siedmiu rozdziałów:
I. Teoretyczne podstawy brytyjskiej obecności w Ameryce Łacińskiej;
II. Powstanie, rozwój i upadek brytyjskiego nieformalnego imperium w Ameryce Łacińskiej;
III. Argentyna – „Honorowe dominium” Wielkiej Brytanii”;
IV. Brazylia w polityce Wielkiej Brytanii;
V. Chile i Peru – dwa przykłady brytyjskiego nieformalnego imperium;
VI. Próby rozciągnięcia nieformalnego imperium na inne kraje Ameryki Łacińskiej;
VII. Próba budowy formalnego imperium na wielkich Karaibach.
