Wołyńskie wspomnienia 1939-1945

Opis

Warszawa 2017, s. 200.

Wiesław Sokołowski urodził się w 1929 roku w rodzinie chłopskiej w kolonii Jungówka, gmina Kisielin, pow. Horochów na Wołyniu. Mając 13 lat, w 1942 roku został zaprzysiężony w szeregi żołnierzy Batalionów Chłopskich przez Aleksandra Sokołowskiego, komendanta obwodu BCh, który był jego stryjecznym bratem. Przybrał wówczas pseudonim „Pokrzywka”, a jego zadanie polegało na dostarczaniu meldunków pomiędzy miejscowymi placówkami oraz rozpoznawaniu poruszających się po szosie Włodzimierz – Łuck pojazdów wojskowych, ich typów i ładunków.

Wiosną 1943 roku Wiesław Sokołowski był świadkiem masowych mordów dokonywanych na ludności polskiej na Wołyniu przez bojówki Ukraińskiej Powstańczej Armii. Brał czynny udział w organizowaniu Samoobrony w Jungówce. Pełnił służbę w wartach i patrolach młodocianych żołnierzy.

Kiedy Jungówka na początku kwietnia 1944 roku znalazła się w strefie frontowej, wraz z rodziną przeniósł się do Włodzimierza. Tam aktywnie uczestniczył w opiece nad 14 Żydami, których od jesieni 1942 roku ukrywała jego ciotka – Aniela Radyszkiewicz.

W czerwcu 1944 roku, po przekroczeniu Bugu Wiesław Sokołowski znalazł się na ziemi lubelskiej. Tu zastało go wyzwolenie. W Radawcu ukończył szkołę podstawową.

Po zakończeniu wojny wraz z rodziną wyjechał na Ziemie Odzyskane i osiedlił się w Gwoździanach. W roku 1950 zdał maturę w Lublińcu i rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki w Charkowie (ZSRR), które ukończył w 1955 roku. Do 1962 roku był pracownikiem naukowym na Wydziale Elektrycznym Politechniki Szczecińskiej. Następnie, aż do przejścia na emeryturę w 1990 roku pracował w Biurze Studiów i Projektów „Elektroprojekt” w Szczecinie.

W roku 1995 Wiesław Sokołowski otrzymał Krzyż Batalionów Chłopskich, zaś w 1999 roku uhonorowany został przez Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu – Yad Vashem w Jerozolimie tytułem i medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.