Poniedziałek - piątek 8:30 - 15:30
Lokalizacja
Al. Wilanowska 204
02-730 Warszawa
Poniedziałek - piątek 8:30 - 15:30
Lokalizacja
Al. Wilanowska 204
02-730 Warszawa
20 zł
Warszawa 2021, s. 430.
Marcin Florian Gawrycki – profesor Uniwersytetu Warszawskiego; kierownik Zakładu Studiów Pozaeuropejskich Instytutu Stosunków Międzynarodowych UW; latynoamerykanista, łączący zagadnienia związane z historią, polityką i kulturą Ameryki Łacińskiej i Karaibów. Autor m.in. następujących publikacji: Podglądając Innego. Polscy trawelebryci w Ameryce Łacińskiej (Warszawa 2011), Bardziej Dziki Zachód. Meksyk i Meksykanie w hollywoodzkich westernach (Toruń 2011), Między sztuką a polityką. Kino i rewolucja kubańska (Toruń 2013), Brazylia jako mocarstwo wschodzące(redakcja naukowa, Warszawa 2013), Stosunki międzynarodowe na Karaibach. Perspektywa postkolonialna (Warszawa 2013) czy Chrystus jada cuy. Latynoamerykańska sztuka kulinarna nie od kuchni (Warszawa 2014).
W ostatniej, szóstej już części poświęconej latynoamerykańskim koncepcjom związanym ze stosunkami międzynarodowymi, przyglądam się pozostałym (dotąd jeszcze nieanalizowanym) krajom latynoamerykańskim i karaibskim. W porównaniu do wcześniejszych tomów nie jest to zadanie łatwe, gdyż w większości państw tutaj analizowanych dyscyplina ta przeważnie – choć nie zawsze – zaczęła się rozwijać dopiero w latach osiemdziesiątych, dziewięćdziesiątych albo jest nadal w stanie embrionalnym. Starałem się zwrócić uwagę na wszystkie kraje, choć w praktyce okazało się to niemożliwe. W niektórych z nich nauka o stosunkach międzynarodowych nie rozwinęła się wcale, w innych zajmują się nią pojedynczy badacze bądź są im poświęcone odosobnione teksty; w kolejnych istnieje dydaktyka, ale nie są prowadzone badania; wreszcie, w jeszcze innych są prowadzone badania, ale ich teoretyczna wartość jest wątpliwa, gdyż odwołują się do prostego opisu wydarzeń międzynarodowych, bez pogłębionej refleksji na ten temat. Zdaję więc sobie sprawę, że nie wszystkie (być może nawet nie większość) przytoczonych tutaj artykułów można nazwać „koncepcjami”, niemniej dążyłem do tego, żeby ukazać jak najszerzej latynoamerykańską i karaibską specyfikę w badaniu stosunków międzynarodowych.
