To szczęście co go szukamy jest nikczemne. Listy emigrantów z Argentyny 1913-1939

Opis

Warszawa 2018, s. 610.

Historia Polski jest nierozerwalnie związana z historią emigracji. Burzliwe losy narodu, liczne zawirowania natury politycznej, jak i niekorzystna sytuacja materialna, doprowadziły setki tysięcy osób do porzucenia miejsca urodzenia w poszukiwaniu lepszego i spokojniejszego jutra. Przed wybuchem I wojny światowej ziemie polskie opuściło ok. 3,5 mln osób. Dodatkowo w okresie międzywojennym z terytorium II Rzeczypospolitej wyemigrowało ponad 2 mln polskich obywateli. Setki tysięcy wychodźców dotarło na kontynent amerykański. Duży odsetek znalazł się w Argentynie, tworząc najliczniejsze, obok brazylijskiego, polskie skupisko w Ameryce Łacińskiej. W życiu Polonii argentyńskiej lata poprzedzające wybuch II wojny światowej to etap tworzenia się nowych organizacji, towarzystw i polskich klubów. Jest to epoka prężnej pracy społecznej, a zarazem burzliwych konfliktów i licznych sporów. Na sumę historii polskich ruchów migracyjnych w Argentynie składają się tysiące historii indywidualnych. Część emigrantów miała świadomość, iż wyjeżdża na zawsze, niektórzy, po wstępnym zapoznaniu się z warunkami bytu planowali sprowadzić rodziny, jeszcze inni opuszczali kraj z nadzieją dorobienia się i szybkiego powrotu na ziemię ojczystą. Tysiącom emigrantów się powiodło, wielu żałowało podjętej decyzji. Historia polskiej emigracji w Argentynie to historia spektakularnych sukcesów, niespodziewanych porażek, niekiedy ogromnych tragedii i prawie zawsze tęsknoty za krajem i bliskimi.