Ekopoetyka / Ecopoética / Ecopoetics

Opis

Warszawa 2015, s. 288.

Praktyka ekopoezji wiąże się z pisaniem i czytaniem poezji, choć nie ogranicza się do tych czynności. Niniejszy esej stanowi swoistą „obronę poezji”: przekonujemy, że dziedzina ta może być źródłem wiedzy i mądrości, a także iż obdarzona jest żywotną mocą stwórczą. Poezja to ćwiczenie wyobraźni. Jak pisze Brenda Hillman, „poezja umożliwia umysłowi bezpośredni kontakt z niewiarygodną dziwnością świata”.

La práctica de la ecopoética está asociada, aunque no exclusivamente, a la escritura y la lectura de poesía. Así, este ensayo es en parte una „defensa de la poesía” en la que sostenemos que la poesía puede ser tanto una forma de conocimiento y sabiduría, como una fuerza creativa vital. Nuestra propuesta es concebir la poesía como ejercicio de la imaginación. Citando de nuevo a Brenda Hillman, „la poesía permite a la mente entrar en contacto con la imposible extrañeza de todo”.

The practice of ecopoetics is associated with, though not limited to, the writing and reading of poetry. Thus, this essay is in part a „defence of poetry” in which we argue that poetry can be a source of knowledge and wisdom as well as a vital creative force. We propose that poetry is the exercise of the imagination. To quote Brenda Hillman again, „poetry allows the mind to come into contact with the impossible oddness of everything”.