Historia Potosí

Opis

Warszawa 2025, s. 225[1].

Potosí jest niezwykłym miastem, nieco zapomnianym, pojawiającym się – jeśli już – jako ciekawostka historyczna. Niesłusznie, bo w pewnym momencie było to jedno z najludniejszych miast świata, głęboko odciskając piętno na globalnej historii politycznej i gospodarczej. Dziś, wjeżdżając do Potosí, trudno dostrzec oznaki tej dawnej świetności, co nie zmienia jednak faktu, że bez tego miasta nie byłoby współczesnej globalnej gospodarki. Swoją sławę zawdzięcza ono górującemu nad miastem Cerro Rico (w języku keczua Sumaq Urqu), które w pewnym momencie była najbogatszym źródłem srebra na świecie. Z tej kopalni pochodziło 80% całego srebra krążącego wśród ówczesnych państw, zwiększając bogactwo całej planety. Bogactwo to doprowadziło do budowy nowych miast i imperiów oraz sfinansowało niektóre cuda świata. Znaczenie to zostało symbolicznie upamiętnione w herbie Boliwii, w której znajduje się Cerro Rico.

Niniejsza praca jest częścią szerszego projektu, współtworzonego z Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego, pragnącego przybliżyć polskiemu Czytelnikowi historię zaniedbanego dotąd w polskiej literaturze regionu Karaibów. Do tej pory w niniejszej serii ukazały się szesnaście tytułów, m.in. Historia Trynidadu i Tobago, Historia wysp bezużytecznych, Historia Kuby, Historia Jamajki, Historia Florydy i Luizjany. Historia hiszpańskiego Nowego Meksyku, Kalifornii i Teksasu, Historia Antarktydy, Historia Patagonii (pełna lista wewnątrz książki).

Marcin Florian Gawrycki – profesor zatrudniony na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Autor publikacji poświęconych Ameryce Łacińskiej, między innymi Chrystus jada cuy. Latynoamerykańska sztuka kulinarna nie od kuchni (2014) oraz sześciotomowej serii Latynoamerykańskie koncepcje stosunków międzynarodowych (2015). Szczęśliwy tata małej Zosi i jeszcze mniejszej Helenki.